Facebook

m/sShare on Facebook

About Me

My photo
Corfu, Greece
Liana Metal lives in Greece, on the island of Corfu. She is an EFL teacher(MAEd -Applied Linguistics), book reviewer and freelance writer. Liana is also an artist. Her drawings/paintings can be found both online at www.aggelia-online.gr and at several shops in Corfu town. To contact the artist visit http://LianaMetal.tripod.com or her blog at http://LianasKerkyra.blogspot.com Η Ηλιάνα Μεταλληνού διδάσκει Αγγλικά στην Κέρκυρα, γράφει άρθρα και ιστορίες για έντυπες και ηλεκτρονικές εκδόσεις σε όλο τον κόσμο και ζωγραφίζει. Μπορείτε να την επισκεφθείτε στην ηλεκτρονική διεύθυνση http://toasprosaligari.blogspot.com και http://www.coffeetimecorfu.com

Storytime

Storytime
A book for kids/ 3 stories in English

Saturday, March 15, 2008

For the Greek readership

O Ξενώνας

(Translated from the original, The Hostel, by Liana Metal, at www.lulu.com)

1

Το κουδούνι του μικρού ξενώνα στο Τσίζικ, στο δυτικό Λονδίνο, ήχησε δυνατά. Ομως, κανείς δεν άνοιξε την πόρτα.

Η Νίνα προσπάθησε ξανά. Πίεσε με δύναμη το δάχτυλό της πάνω στο καφετί κουμπί για αρκετή ώρα και περίμενε με ανυπομονησία να φανεί κάποιος. Μα πάλι, κανείς δεν εμφανίστηκε. Εκανε μερικά βήματα πίσω και κοίταξε τα κλειστά παράθυρα που ήταν στην πρόσοψη του ξενώνα.

Οι μπλε κουρτίνες έκρυβαν καλά το εσωτερικό των δωματίων. Μήπως κάποιος την έβλεπε; Επιασε με την άκρη του ματιού της μια ανεπαίσθητη κίνηση πίσω απο μια κουρτίνα, αλλά δεν ήταν και σίγουρη. Αποφάσισε να πάει λίγα μέτρα πιο ΄περα, στα αριστερά της εισόδου, που ήταν μια μικρή αυλή. Οι ψηλοτάκουνες μπότες της έβγαζαν περίεργους ήχους καθώς περπατούσε με προσοχή πάνω στο ψιλό χαλίκι της αυλής.

«Ισως να είναι κάποιος εδώ» σκέφθηκε . Δεν ήθελε να γυρίσει πίσω στο ξενοδοχείο που έμενε προσωρινά χωρίς να έχει βρεί καινούργιο μέρος να μείνει. Κι έπρεπε οπωσδήποτε να βρει ενα πιο φθηνό μέρος να μείνει μέχρι να τελειώσει τις σπουδές της στην Αγγλία.

Τότε πρόσεξε την πίσω πόρτα στην πίσω άκρη της αυλής. Χτύπησε με το χέρι. Δεν υπήρχε κουδούνι. Καμιά απάντηση! Περίμενε για λίγο και ξαναχτύπησε. Τίποτα. Τότε πρόσεξε, λιγο πιο αριστερά, μια μικρή άσπρη σιδερένια πόρτα που έμοιαζε με πόρτα αποθήκης. Αυτή τη φορά ήταν τυχερή! Μόλις χτύπησε, η πόρτα άνοιξε αμέσως!

«Γειά σας!» μια έντονη και τραχιά φωνή ακούστηκε από το άνοιγμα της πόρτας.

Μια ηλικιωμένη καλόγρια ξεπρόβαλε στο άνοιγμα και κοίταξε τη Νίνα ερωτηματικά, μ’ενα τεράτσιο χαμόγελο χαραγμένο στο πρόσωπό της. Τα χονδρά της σκούρα γυαλιά πέσανε στην άκρη απο τη μακριά της μύτη όπως έγυρε ελαφρά μπροστά για να δει καλύτερα τη νεαρή κοπέλλα.

«Καλημέρα» είπε η Νίνα ευγενικά. «Χτυπούσα το κουδούνι στην είσοδο πολύ ώρα, αλλά κανείς δεν μ’άκουγε...θα ήθελα να μιλήσω με τον υπεύθυνο του ξενώνα».

Η καλόγρια συνέχισε να της χαμογελά.

«Α, καλά» είπε αργά αργά. «Ισως η υπεύθυνη αδελφή να είναι ακόμα στο μοναστήρι. Θα την ειδοποιήσω τώρα αμέσως. Σε παρακαλώ, πήγαινε πίσω στην κεντρική είσοδο και περίμενε εκεί. Ενα λεπτό θα κάνω, εντάξει;»

Μετά, πριν προλάβει η Νίνα να φύγει, τη ρώτησε με περιέργεια:

«Είσαι επισκέπτης;»

«Οχι, απλά ενδιαφέρομαι να μείνω για λίγο στον ξενώνα» απάντησε η Νίνα. «Μια φίλη μου μου σύστησε αυτό το μέρος και θα ήθελα να το δω...ξέρετε...» πρόσθεσε μη ξέροντας τί άλλο να πει.

«Ξέρω, ξέρω» είπε η καλόγρια. «Μια που γνωριστήκαμε, εγώ είμαι η αδελφή Ελεν και αν με ξαναχρειαστείς, ξέρεις που θα με βρεις!»

Χαμογέλασε πλατιά στη Νίνα και μετά εξαφανίστηκε μέσα στο μικρό δωμάτιο κλείνοντας την πόρτα πίσω της.

Η Νίνα προχώρησε στην είσοδο του κτιρίου.

«Για να δούμε» σκέφθηκε. «Θα μπω τελικά μέσα να δω πώς είναι;»

Κράτησε τη μακρια διάφανη ομπρέλλα της και τη μεγάλη μπεζ τσάντα της με το ενα χέρι και με το άλλο, χτύπησε πάλι το κουδούνι. Εσφιξε τη ζώνη απο το τουίντ παλτό που φορούσε δυνατά. Ηταν παγωνιά εκείνο το πρωί και επρεπε να περιμένει τόση ώρα μεσα στο κρύο. Τελικά, η μεγάλη σιδερένια πράσινη πόρτα άνοιξε.

«Καλημέρα αγαπητή μου!» μια άλλη καλόγρια χαιρέτησε τη Νίνα.

«Παρακαλώ, πέρασε μέσα. Συγνώμη για την καθυστέρηση».

Οδήγησε τη Νίνα σε ενα μικρό γραφείο, στο τέλος ενος στενού διαδρόμου.

«Πώς μπορω να βοηθήσω; Εγώ είμαι η αδελφή Αμέλια» είπε.

Η Νίνα συστήθηκε και μετά της εξήγησε οτι χρειάζεται ενα δωμάτιο να μείνει.

«Κατάλαβα» είπε τότε η αδελφή Αμέλια και ‘ανοιξε ενα χονδρό μπλε βιβλίο.

«Υπάρχει μόνον ένα δωμάτιο αυτή την στιγμή, στο ισόγειο. Αλλά είναι για δυο, ξέρεις, έχει δυο κρεβάτια».

Η Νίνα ανακουφίστηκε που τ’ άκουσε. «Ευτυχώς!» σκέφθηκε. «Δεν θα ψάξω άλλο!»

«Τέλεια!» απάντησε. «Μου λέτε πόσο κοστίζει;»

Δεν ζήτησε να δει το δωμάτιο. Δε χρειαζόταν. Θα το νοίκιαζε οπωσδήποτε!

Το ίδιο απόγευμα, η Νίνα μετακόμισε στον ξενώνα Αγία Μαρία Μορέττι. Ηταν η πρώτη φορά στη ζωή της που θα έμενε σε ξενώνα που τον φρόντιζαν καλόγριες και ένοιωθε λίγο περίεργα, αλλά συγχρόνως αυτό το μέρος ήταν και ενδιαφέρον και ασφαλές γι αυτήν.

«Το δυτικό Λονδίνο είναι τέλειο!» της είχε πει πριν απο μέρες μια φίλη της. «Ομως,πρέπει να βρεις ενα καλό μέρος να μεινεις. Αυτός ο ξενώνας είναι ήσυχος και ασφαλής. Το ιδανικό μέρος για μια φοιτήτρια!»

Είχε δίκιο. Το Λονδίνο, στις αρχές της δεκαετίας του 70, ήταν ενα μείγμα απο διαφορετικές κουλτούρες και το άνδρο των Χίπις και των ναρκωτικών. Ετσι, μια κοπέλλα σαν τη Νίνα θα έπρεπε να κοιτάξει την ασφάλειά της πάνω απ’ όλα.

Πραγματικά, ο ξενώνας ήταν ήσυχος και ασφαλής, αλλά ήταν και ασυνήθιστος και την γέμιζε περιέργεια. Ηταν το δίχως άλλο ενα μέρος, που μια κοπέλλα στα τελευταία χρόνια της εφηβείας της θα έβρισκε ενδιαφέρον να μάθει και να εξερευνήσει, αλλά σίγουρα όχι να μείνει εκεί για πολύ! Κανονισμοί κάθε είδους κρατούσαν τα κορίτσια του ξενώνα φυλακισμένα ανάμέσα απο τους ψηλούς τοίχους που περιέβαλαν το κτίριο και απαγορευόταν να τραβήξει κανείς τις μπλε κουρτίνες που σκέπαζαν κάθε παράθυρο για να μπει μέσα το φως.

Εδειξαν στη Νίνα το δωμάτιό της. Ηταν στο τέλος του διαδρόμου, κάτω απο την ξύλινη σκάλα που οδηγούσε στο πάνω πάτωμα.

«Πιο πολύ μοιάζει με κρυψώνα και οχι με υπνοδωμάτιο» σκέφθηκε η Νίνα όταν το είδε. Αλλά δεν την πείραζε πολύ. Ηταν μαθημένη στις δύσκολες καταστάσεις. Ενα άλλο δωμάτιο που είχε δει την περασμένη εβδομάδα ήταν πολύ χειρότερο. Δεν είχε ούτε θέρμανση.

«Θα ήθελα ενα μονό δωμάτιο όταν γίνεται» είπε στην αδελφή Αμέλια.

«Ισως τον άλλο μήνα, να υπάρχει ενα ελεύθερο» είπε η αδελφή.

Η Νίνα κάθησε πάνω στο κρεβάτι. Το στρώμα ήταν σκληρό και τα σκεπάσματα λίγα. Ευτυχώς που υπήρχε μια σόμπα με αέριο που άναβε τα βράδυα κι έτσι ήταν εντάξει. Θα έπρεπε να αγοράσει μερικά πράγματα ακόμα για να είναι πιο άνετα. Ηξερε πως δεν έιχε τη δυνατότητα να ξοδέψει πολλά, αλλά μόνο τα τελείως απαραίτητα.

Η Νίνα τακτοποιησε λίγο τα πράγματά της και μετά έκανε μια βόλτα στον ξενώνα. Πρόσεξε οτι στο χωλ υπήρχε ενας τηλεφωνικός θάλαμος. Εβαλε ενα κέρμα στο τηλέφωνο και κάλεσε τη μαμά της.

«Γεια σου μαμά» είπε βιαστικά. «Τώρα μένω σ’ενα ξενώνα , στο δυτικό Λονδίνο. Θα σου στείλω τη διευθυνσή μου σε μια κάρτα...ναι, θα στη στείλω σήμερα κιόλλας...μην ανησυχείς, είμαι εντάξει, ναι, είναι ασφαλές μέρος...υπάρχουν καλόγριες εδώ, ναι, καλά άκουσες, καλόγριες!»

Η Νίνα της εξήγησε οσο πιο γρήγορα γινόταν για να μην της τελειώσει ο χρόνος. Οταν κατέβασε το ακουστικό, πήγε μια βόλτα να δει το μέρος γύρω της.

(to be continued)

(Read the English version at
www.lulu.com)

Friday, March 7, 2008

The White Snail ( a story for kids of all ages)



The White Snail

------------------------

A small snail lives in a large garden. He is one of a large family of garden snails, all brown but the little white one.

They all live happily together, and slide along the green grass and the green leaves of the vegetables. They love eating leaves and they are always hungry!

Soon the vegetables have small and big holes on them, for there are small and big snails everywhere in the garden.

The white snail likes strolling on the fresh grass and looking around. He loves the warm sun above. He loves the colorful flowers around him.

He even loves the birds chirping happily over him, but he takes care to hide well in his white home every time one of them comes closer!

He is a happy snail living in a beautiful garden. Then, one day, it rains.

Small raindrops fall everywhere in the garden. There are raindrops on the green grass, on the petals of the flowers and on the vegetable leaves.

The garden sparkles like a million stars!

"Wow!" the white snail says. "It's fantastic!" And he sets off sliding on the wet grass. He strolls until he reaches a huge lettuce.

"I am going to climb on this juicy leaf," he says and slides upwards. But halfway he stops.

He sees a small raindrop. It is crystal clear, like a mirror. He looks inside, and there he suddenly sees himself.

"Oh, " he says, "that's me! And this is my white home!"

He thinks for a while and then he says:

"I don't like it. I don't like my white home! I want to have a brown one, like all the other snails in the garden!"

And from this day on, the white snail is sad.

"How beautiful the other snails are! And I am so ugly!" he says to himself over and over again.

Every time he looks at his white home he becomes very unhappy.

But one bright day, he has got a bright idea!

"Wow!" he says.

He quickly takes a brush and some brown paint and starts painting his little home.

"It's going to be so beautiful," he says. "I am going to have a brown home soon."

He smiles happily and goes on painting. A sparrow flies over him and stares at his brown home in surprise. Then a bee buzzes over and circles around him for a couple of times before flying away to tell the strange news to her friends in the hive.


Read the rest of the story along with two more stories for kids at

www.lulu.com

where my book, Story time, is on sale. You can order either a print copy or download the ebook.

Thursday, March 6, 2008

First painting

This is a popular sight in Corfu town. This picture shows the monastery of Vlachairena which is opposite Mouse island, another sight of the island.

This picture was created in winter time, just after a storm. You can see the seaweeds on the shore and the cloudy sky.

This painting is a mixed technique. I have used crayons and charcoal on grey paper and I have added highlights using ordinary chalk.

New blog for my stories

Welcome to my new blog!
This is my place for stories and artwork too.

Thank you for visiting!

Liana